Van pleinen in Havana tot parelwitte stranden

Vanuit de ligstoel in het all inclusive paradijsje geschreven, gepost terwijl we Cuba hebben verlaten en we in Canada zitten..... Na twee en een halve maand zijn we terug in het Westerse deel van de wereld!

Cuba was briljant, frustrerend, fascinerend, soms onbegrijpelijk en ontzettend mooi, en nog ontzettend veel warmer. We dachten dat we wel wat gewend waren qua hitte, maar we hebben de thermometer 41 graden zien aanwijzen in de schaduw... En dat is echt heel heet! De mensen die we tijden het reizen waren tegengekomen, die eerder al in Cuba waren geweest en daarover vertelden, zeiden allemaal; het enen moment vind je het fantastisch en het volgende moment wil je het liefst naar huis..... Dit gecombineerd met nog wat reisverhalen vanuit Nederland, de Lonely Planet, e-book versie 2013 (en die datum maakt dus best heel veel uit in dit land) was onze voorbereiding op Cuba. We keken er naar uit, en nu achteraf, dat was terecht! Wauw!

Havana was onze start en ik moet echt zeggen dat ik het spannend vond toen we landen op het vliegveld van Havana. Met name door de verhalen over het moeizaam verkrijgbaar zijn van spullen en de onvoorspelbaarheid hiervan (soms is het er, en soms ook niet, en dan ook ECHT niet). En dan ging het ons vooral om Fiene. De rugtas zat dus vol met luiers, billendoekjes, babymelk. Maar wat als er iets met onze spullen gebeurd? En is er altijd een beetje fruit en groente voor haar? Hoe zal dit gaan?

Nu achteraf waren de luiers en billendoekjes, in deze weken, in overvloed aanwezig, maar we hebben zelfs geen korreltje babymelk gezien. Blij dus dat we dat gewoon genoeg bij ons hadden. Fruit was er veel, heerlijk, wisselend in soorten, afhankelijk van het gebied waar we waren. En qua groenten was het tomaat, witte kool, soms avocado, soms boontjes en heel af en toe, bij uitzondering nog iets anders erbij. En hier in het all inclusive resort hebben ze alles, zo lijkt het. Alleen kan daar ook ineens op een avond nergens een tomaat te bekennen zijn; die zullen dan ook wel op zijn?!

Havana is onze favoriete plek geworden van Cuba. Slenteren door een prachtig oud centrum, leuke pleinen, overal muziek en dus muzikanten, al die oldtimers, eten in een restaurant dat net een paar weken open is, slapen in een appartement van een hele schattige oude meneer die een van zijn kamers verhuurt, onverstaanbaar Spaans en geen Engels spreekt, maar ondanks dat ontzettend behulpzaam is... En gewoon kijken naar de stad en de mensen die er wonen.....
Kijken naar..... de winkels die nog net niet met een bonnesysteem werken om iedereen te rantsoeneren (maar waarbij je alles via de toonbank aan de winkeljuffrouw moet vragen, dus ook je koekies en water) en waar per winkel een zeer beperkt aan aanbod is en wij zo dus een avond lang in wel tien winkels zijn geweest voordat er eentje was, die nog wel water verkocht. Waarbij het tevens vrij normaal bleek om de eerste minuten straal genegeerd te worden door de winkelbediende, die verder toch echt aan het navelstaren is. En wat bleek, Fiene is een heerlijke mascotte. Zonder Fiene: vaak chagrijnige-je-wacht-maar-even-ik-heb-geen-zin blikken. Met Fiene: soms zowaar een lach en meestal iets behulpzamer.
Kijken naar.... het systeem met de twee munteenheden, waar we even in moesten komen (en dus afgezet werden uiteraard, maar dat is het lot van de toerist toch?! ;-) )
Kijken naar.... de verschillen tussen de plekken waar je met de dure en waar je met de goedkope munteenheid betaald, oftewel, waar voornamelijk toeristen komen en waar voornamelijk Cubanen zijn.
Leren over.... het socialistische systeem in een museum vol propaganda en dan op straat leren hoe het echt werkt. Iedereen heeft werk en iedereen verdient evenveel (rond de 25 CUC/dollar per maand), wat echt weinig is. De mensen bij wie we in de casa's slapen verdienen wel hun eigen geld, via ons, maar dragen ook weer een hoop af aan de regering. Dan snap je ook waar de ongeïnteresseerde winkelbedienden vandaag komen. Ze verdienen weinig, er is geen kapitalistische drive om beter te worden en voor veel mensen lijkt dat dan toch nodig. Echt niet iedereen is zo, maar we komen het veel tegen.
Kijken naar.... de bouwvakkers met dikke sigaren in hun mond (ja echt), maar ook de dames in klederdracht die plastic om het uiteinde van de sigaren hadden gewikkeld en aan semi nonchalant op de straathoeken zaten, maar elke toerist die een foto maakten geld aftroggelde. Prachtig.
Kijken naar.... de dronken vrolijke Cubaan op het plein, die met Fiene ging spelen.
Kijken naar...... iedereen die op z'n deurpost en stoepje op straat zit en leeft.
Luisteren naar.... het Cubaanse Spaans, wat vrij onverstaanbaar is, doordat ze amper articuleren!
En dan heb je nog de Mojito's........ Jumjumjum........ :-)

Met de bus naar Vinales na vier nachtjes Havana was het eerste stukje reizen in Cuba. Met een lekkere koele (lees:koude) aircobus vol met toeristen, de volgende casa was al gebeld door onze casa in Havana. Dat ging heel soepel! Prachtige vallei vol met tabaksplantages, die in dit deel van het jaar geen tabak, maar mais verbouwen. Hier een ochtend gewandeld (slopend, maar prachtig) een middag gefietst (idem), liters water gedronken en uiteraard her en der weer een mojito, geplonsd in het zwembad van een hotel (temperatuur badwater, maar wel ff lekker) en heeeeuuuuuurlijk gegeten in onze casa. O M G die tafel werd zo vol gezet elke ochtend en avond, ongelofelijk. Kreeft, garnalen, sappige kip of het varken dat 's ochtends bij de buren duidelijk hoorbaar was geslacht. (En dit schrijft een ex-vegetariër, ik weet het...) En het smaakte alsof het met veel liefde was bereid! Wij hebben dus drie dagen niet geluncht, dat was onmogelijk. :-)

Via Cienfuegos naar Trinidad gereisd. Vooral rondslenteren en sfeer opsnuiven was wat we deden, denk ik. In Cienfuegos naar een park geweest, waar duidelijk de locals weekend aan het vieren waren. Keiharde muziek, eten en zwemmen. Heel geinig. Trinidad heeft een oud centrum, met prachtige gebouwen, klinkerstraatjes en vlakbij een parelwit strand. Drie keer raden wat wij hebben gedaan hier..... We wilden nog een half uurtje wandelen naar een uitzichtpunt, maar na 5 minuten zijn we omgedraaid, dat was echt niet te doen in deze hitte. Dan maar weer een cafe in. Dakterras is ook uitzicht! :-)
In deze plaatsen ook nog wel even zoet geweest met de zoektocht naar een tas met slecht-weer-kleding (denk oa regenjassen), die we in alle chaos in de bus hadden laten liggen. Doordat de rugtassen overvol zaten met luiers en melkpoeder en het inpakken hiervan een militair precisiewerkje was..... EN we de ochtend van de busreis ons enorm hadden verslapen, waardoor we op het moment dat we moesten inchecken pas wakker werden (6.15 u), lukte het niet om deze plastic tas nog in een van de rugtassen te wurmen. Dan maar los. Maar bij het uitstappen moest alles snel en is deze tas in het handbagagevak blijven liggen.

Dus wij bellen naar de busmaatschappij, langs op het kantoortje, nog een keer langs, nog iemand anders laten bellen.... Maar dit was een duidelijke kastje-naar-muur-en-halve-waarheden-gebeuren. Dan moesten we naar Havana bellen voor de lost and found, dan moesten we morgen terug komen om de chauffeur van onze bus het zelf te vragen, dan was het toch pas de dag erna en toen was hij ineens met vakantie. De tas zou niet gevonden zijn werd ons door een ander verteld. Deze meneer dacht dat een van de andere toeristen in de bus deze tas vast had meegepikt...... Wij denken hier iets anders over in dit land waar geen toerist regenkleding nodig heeft, in deze tijd van het jaar, en (bijzondere) kleding een schaars luxeproduct is. En niemand die we spraken durfde ons recht aan te kijken, er werd veel onderling gemompeld..... Wij geloven het niet helemaal. We hopen dat er een Cubaan is die heel gelukkig is, straks in het orkaan seizoen met onze jassen. Bah! Dus ook nog een middagje zoet met contact met de reisverzekering, maar gelukkig krijgen we in ieder geval een deel vergoed en moeten we in Canada maar snel nieuwe kopen en dit gedoe vergeten.... Of niet uiteindelijk, het is wel een bijzonder verhaal!!

Camaguey was de volgende bestemming. Hier was de weg richting een dakterras wat moeizamer dan in Trinidad, hahaha. We wilden naar de rooftop-bar van een hotel, maar toen we er om 4 uur 's middags waren, omdat deze vanaf dan open zou zijn, werd ons verteld dat deze pas om 5 uur open zou zijn.... Maar inmiddels lijken we het af en toe wel door te hebben als er weer een Cubaanse waarheid wordt verteld. Hier klopt weer iets niet, waarom mogen we er niet heen? Maar prima, we drinken eerste ergens anders nog iets en komen terug. Andere medewerker achter de balie op dat moment, en deze zegt, als het inmiddels tien over vijf is, dat het pas over 10 minuten opengaat. Ja, m'n neus, dit is raar. Dus wij zeggen dat we het wel een beetje gek vinden dat ons net gezegd is dat het pas om 5 uur opengaat en nu ineens later.... Owja, het is toch al wel open, maar we kunnen er niet met een baby heen, is nu het antwoord????? Huh! Nee, doei.... Daar doen we het niet voor. Dus ik zeg beledigd dat me DAT net om 4 uur niet is verteld en dat we gewoon later terug moesten komen... En dan ineens; oké, loop maar door.... Snap jij het nog? De barman boven is supervriendelijk, komt voor Fiene met extra stukjes ananas en mooie rietjes aanslepen, maakt heerlijke cocktails, dus wat nu beneden het probleem was, weten we nog steeds niet; Cuba! Denk trouwens niet dat dit een poepiesjieke rooftop-bar is hoor. Nee, gewoon het dak, een muurtje eromheen, groot afdak tegen de zon, armetierige bar en plastic stoelen en een tof uitzicht over de stad! Prachtig! Cuba!

Santiago de Cuba werd onze laatste stad. Er stond nog een kleine plaats, helemaal in het oosten, op onze verlanglijst, maar het reizen is pittig in Cuba met deze hitte en de busreizen zijn best lang. Dingen gaan niet altijd zoals je ze bedenkt op reis en in Cuba moet je nog iets soepeler zijn, blijkt wel. Dus niet naar Baracoa, maar in plaats daarvan een hele week aan het strand luieren als afsluiter, het kan erger toch?! ;-)

In Santiago weer genoten van de stad, alhoewel wat ruiger, lawaaiiger, stinkender en minder prachtig dan bijvoorbeeld Havana. Het is een armere stad en dat is te merken. Kleine kamer in de casa, maar echt bij een hilarisch bejaard stel. Wij hebben haar tante Bep gedoopt, naar de oudtante van Bart, omdat het huis vol stond met poppen en beeldjes... En verder bleeeef ze maar tegen ons beppen.... Ik weet al haar kwaaltjes, wanneer ze naar de dokter moest en wat niet meer. En ze vond het ook helemaal niet erg om elk verhaal een paar keer te vertellen..... In het Spaans, dus ik begreep er sowieso de helft niet van.... Help! Hahaha...... En Fiene vond ze helemaal leuk. Ze noemde haar Finitaaaaaa (met zo'n lekkere schelle stem), dus dat hebben we er maar in gehouden. :-)
Dagje naar het zwembad (van een sjiek hotel) mislukte nog bijna, omdat na een uurtje lopen, bij aankomst de receptioniste doodleuk zegt dat het zwembad dicht is..... ?!?! Maar er zijn mensen in te zien??? Hoezo dan? Door het water-tekort hebben ze niet genoeg schone handdoeken, dus kan je heen handdoek van hen lenen.... Oké, we hebben onze eigen handdoeken bij ons, geen probleem. Schoorvoetend mogen we dan naar binnen. Vreeeeeemd, want bij het betreden van de ruimte van het buitenzwembad krijgen we de bedoelde handdoeken vervolgens gewoon aangeboden. Snap jij het? Cuba!

Dan op weg naar het hotel aan het stand en deze dagen waren goddelijk. We waren nog een beetje bang voor de all inclusive horrorverhalen van dringende mensen, onbeschoftheid, dronken mensen..... Of saai elke dag hetzelfde eten... Nou echt niet. Lieve mensen in de bediening, een grote keuze aan lekker eten, heerlijke kamer en dat strand....... Wauw.... Ontzettend ontspannen, gelachen om de dagelijkse dansles voor de gasten, waar de ietwat aangeschoten Engelsen enthousiast aan meededen, verbaasd over het enthousiasme waarmee iedereen s avonds naar de animatie gaat, lekker cocktails gedronken, gebadderd in de zee en het zwembad EN geleerd dat je als echte doorgewinterde all-inclusive-gangen toch wel in het bezit moet zijn van een geïsoleerde thermo-beker met minstens (ja, je leest het goed; minstens; eentje van een liter mag ook) een halve liter inhoud... Zodat je om 10 uur s ochtends je eerste cocktail/biertje kan bestellen en dan in t groot. Waar ze het lieten? Geen idee, maar bijna iedereen liep ermee rond. Geinig om mensen te spreken die oprecht verwonderd zijn dat je ook gewoon door Cuba kunt reizen. Zij zien alleen het vliegveld, de transferbus en het hotel. Maar ook zijn we echt wel jaloers op deze Canadezen die met drie uurtjes vliegen in dit paradijsje zitten voor een weekje zon! Heerlijk toch?!
We zijn in een week tijd twee keer het terrein van het hotel afgeweest. Een keer naar de flamingo's gaan kijken vlak buiten het hotel en een keer een dagje naar een NOG mooier strand, zwaaaar leven! ;-)

Na nog twee nachtjes in Varadero, vlogen we op woensdag 12 augustus met al deze Canadezen mee naar Toronto, om vanaf daar door te vliegen naar Vancouver! Voor het eerst WiFi in het vliegtuig, vanuit waar we even op internet kunnen en de vliegtuig-films op onze eigen iPhone/iPad/laptop kunnen kijken; gaaf!

En toen waren de ruim drie weken Cuba voorbij..... Ook dit onderdeel van de reis zullen we niet snel vergeten. Cuba is echt een aanrader, dit is zo anders, mooi, bijzonder!!!