Internet in Cuba! :)
Door: Marja
02 Augustus 2015 | Cuba, Santiago de Cuba
En toen was het alweer augustus! De maand waarin Fiene 1 jaar wordt! Het vorige berichtje uit Leon lijkt pasgeleden, maar tegelijkertijd hebben we zo veel meegemaakt dat het ook heel lang geleden lijkt!
Een paar hoogte en dieptepunten?
Na ons vorige verslag zijn we vertrokken naar Matagalpa, stad tussen de koffieplantages, in de bergen.
De bus van Leon naar Matagalpa was een groot avontuur. Bus in, zitplaatsjes ingenomen.... Toen bleken die allemaal gereserveerd, moesten we staan, de bus was ineens stampvol (sardientjes-in-blik-vol, zeg maar) en vertrok.... Voor 3 uur de bergen in... O oh... Neeeeeee..... Fiene eerst bij lieve dames op schoot, huilen, terug bij mij... We waren een beetje perplex, hoe gaan we dit doen, moeten we er niet gewoon uit? Dit kan niet eigenlijk! Maar toen stond er een lieve meneer op, die zijn zitplaats aan ons afstond. Zonder morren heeft hij dus 2,5 uur gestaan in de bus. Z'n kaartje mochten we niet betalen, we mochten geen drankje voor hem kopen in de bus (ja ondanks de sardientjes-drukte kon de conducteur best door t gangpad wurmen om dat te verkopen!) terugwisselen van plek wilde hij ook niet, hij stond. Onze held van de dag!
Na Matagalpa (gewandeld door die koffieplantages, s'avonds verkoelende regendruppels, 3 avonden achter-elkaar mexicaans gegeten, jumjum, en verdere reisplannen gemaakt) terug met zo'n zelfde bus naar Managua (maar nu met een zitplaatsje, pffieuw, stukken beter) en direct door/terug naar Granada. Nog een beetje rondneuzen in dit relaxte plaatsje hadden we best zin in en beviel goed!! Op de markt opzoek naar lunch en lachen met onze mini en de verkopers!
Ondertussen na lang wikken en wegen en vooral zoeken en regelen, onze tickets naar Cuba omgeboekt. In Nicaragua waren sommige dingen die we hadden bedacht te gaan doen, toch wat lastig om met baby te doen en voor Cuba hadden we inmiddels zo'n lang wensenlijstje, dat het logischer leek om daar wat langer te zijn!
Na Granada met een bus en daarna gammele boot naar Isla Ometepe (een eiland in een enorm binnenmeer van Nicaragua). Een uur over best ruig water later, eindelijk weer voet aan wal... Pffff.... Gelukkig!
Toen we besloten een rondje te gaan fietsen om een van de vulkanen van het eiland (heeft er 2), op zoek naar een fiets waarbij je niet te veel mountain-bike-style voorover zit, zodat Fiene op Bart z'n rug mee kon: check! Go! De start was een prima redelijk geasfalteerde weg, beetje heuvels: check! Maar die stopte vrij snel en werd onverhard met nog steeds die heuvels.... En had ik gezegd dat t ongeveer 33 graden was? Hihi.... Onwijs mooi, heel zwaar en een vrij hilarische dag. Ik denk dat wij een veel grotere atractie waren voor de mensen daar, dan het eiland voor ons! (En dat was echt prachtig hoor!) Veel gelach, geroep naar ons en naar elkaar om toch vooral even te komen kijken naar die mafkezen die fietsen met een baby op hun rug (zo hebben wij het in ieder geval geinterpreteerd). Allemaal geaai en gezwaai naar Fiene, maar echt heel tof! Alhoewel onze billen daar halverwege de tocht anders over dachten.... Auwwwie.... De 35 km hebben we dan ook deel gefietst een deels gelopen!
Nog wat dagjes op t strand geslenterd en niks gedaan daar. Ook wel gek om te ervaren dat je in het ene land reisplannen voor het volgende land maakt: moeten we niet gewoon genieten van waar we zijn? Alle gave dingen hier doen die we kunnen doen? Maar het was te heet om de vulkaan (een stukje) te beklimmen (de hele klim zou 8 uur duren), de apen hadden we al vaak gezien (andere wandeling) en niet zonnig genoeg om in de koudwaterbron te gaan zwemmen (ja echt, ondanks de hitte... Lekker tegenstrijdig toch, van ons? Hihi... We know...) Zo voelde het dus ook, tegenstrijdig! Hoe kunnen we dat nou denken terwijl we op een onwijs relaxt en mooi eiland zijn? Dat voelt wel een beetje als-een-stel-verwende-nesten, en zo willen we niet zijn... Maar we zijn nu eenmaal verwend, omdat we zo lang op reis mogen zijn! Pfffff..... Een paar dagen niks doen en reisplannen maken dus, daar moesten we echt even aan wennen en eerlijk is eerlijk, het kostte ons dus ook echt moeite om ons daar aan over te geven! Daarbij komt dat reisplannen maken voor Cuba nog niet heel gemakkelijk is, omdat het land nagenoeg zonder internet functioneert en wij uiteraard nagenoeg niet meer zonder kunnen! Alles wat we normaal 'ff opzoeken' bleef nu onbekend. Een binnenlandse vlucht boeken is ons niet gelukt (en trouwens; ook IN Cuba is dit ondanks meerdere pogingen niet geslaagd! Haha... )
Op het eiland heerlijk een paar avonden gegeten bij mensen die met veel zorg en liefde eten voor Fiene maakten (sin salt por favor) en waar ze zelfs een avondje lekker in de hangmat sliep terwijl wij rustig konden eten. Uiteraard door hen liefdevol toegedekt met een dekentje. Warm!!! Maar noodzakelijk volgens hen... Haha, oke dan maar! Het is ook wel logisch in de tropen met zo'n ander klimaat, maar als wij de temperatuur net weer normaal vinden, hebben alle kinderen hier mutsen op! Dus toen we terug wilden lopen naar het hotel en ik de deken van Fiene afsloeg om haar op te tillen, moest ik de deken ook maar meenemen en de volgende dag terug brengen. Stel je voor dat ze kou zou vatten bij 20-25 graden. Hihi..... Hoe lief!
Toen met een zo-gaan-we-ongeveer-door Cuba-reizen-plan op zak naar de laatste stop in Nicaragua: San Juan del Sur: oftewel San Juan aan de zee. Verder zijn er namelijk nog een stuk of wat andere San Juan's in Nica... Chill middagje aan t strand, biertje bij de ondergaande zon en Fiene die mee mocht snoepen van het ijsje van een heeuuull schattig jochie van een jaar of 8 die duidelijk op slag fan d'r was. Smiling face with heart-shaped eyes hmmmm.....
En toen zaten we, na een busrit naar Costa Rica terug en een vlucht vanaf daar in Havana!!!! Wauw!!!! Wat een briljante stad, onbeschrijfelijk. Wij zijn fan! En dat is inmiddels al weer twee weken geleden.....
Bart herinnerd me nu hier op eraan; Die busrit naar Costa Rica was ook een goed dieptepunt: waar we tot dan toe probeerde te zorgen dat de reistijd per dag in uiterste gevallen max 8 uur maar liever nog max 5-6 uur was, (en altijd met een paar dagen rust tussen deze 'reisdagen') duurde deze rit, in plaats van de geplande 6 uur, 10 uur!! Tsja, en toen was het drinken op en alle koekies voor ons vreetzakje ook, was de Ipad leeg (onze lifesaver bij lange ritjes, want proberen te leren lopen en een hele dag is de bus zitten, lijkt ons ook niet de leukste combi) en was het inmiddels al lang tijd voor avondeten.... Shiitttt.... Aaarrrggghhh, dat was niet leuk voor Fiene en erg vermoeiend voor ons alle drie daarmee! Maar ja, zo gaan die dingen toch echt. En in het hotel in San Jose terug bleken ze gelukkig goed op onze buggy en autostoel te hebben gepast, waarna ze in het restaurant (lekker makkelijk, gewoon eentje waar we al eerder een keer lekker aten) Fiene direct herkenden van de ruim twee weken daarvoor en zo werd ze met veel gelach en knuffels begroet en mee de keuken in genomen. Heerlijk aan het einde van zo'n dag! Dat kan veel goedmaken.
We zijn inmiddels van west naar oost door Cuba gereisd en morgen rijden we vanuit Santiago de Cuba weer richting west (dat wilde we dus vliegen, want het is een p*kke-eind, maar zoals ik zei: Cuba........). Hopelijk komen we dan aan het eind van de dag aan in ons all-inclusive-resort-aan-de-zee! We zullen het gaan ervaren.
Over hoe Cuba is geweest zal ik volgende week wat proberen te schrijven, want dit is al veels-te-lang geworden. Het is weer even klaar nu, jullie zijn van ons af (als je het lezen tot hier uberhaupt hebt gered.. Hihi)
Dikke kussen
Ps: we missen Nederland niet, maar jullie wel! We denken vaak aan iedereen, hebben het over jullie en hoe het met jullie gaat. Al die lieve babietjes die geboren worden, bijna geboren worden, jarig-zijn-geweest-en-nu dreumesjes-zijn, trouwfeesten die worden gepland en binnenkort en volgend jaar worden gevierd, nieuwe huizen en alles meer. We lezen dus met veel plezier jullie reacties en ook de whats-appjes!!
Een paar hoogte en dieptepunten?
Na ons vorige verslag zijn we vertrokken naar Matagalpa, stad tussen de koffieplantages, in de bergen.
De bus van Leon naar Matagalpa was een groot avontuur. Bus in, zitplaatsjes ingenomen.... Toen bleken die allemaal gereserveerd, moesten we staan, de bus was ineens stampvol (sardientjes-in-blik-vol, zeg maar) en vertrok.... Voor 3 uur de bergen in... O oh... Neeeeeee..... Fiene eerst bij lieve dames op schoot, huilen, terug bij mij... We waren een beetje perplex, hoe gaan we dit doen, moeten we er niet gewoon uit? Dit kan niet eigenlijk! Maar toen stond er een lieve meneer op, die zijn zitplaats aan ons afstond. Zonder morren heeft hij dus 2,5 uur gestaan in de bus. Z'n kaartje mochten we niet betalen, we mochten geen drankje voor hem kopen in de bus (ja ondanks de sardientjes-drukte kon de conducteur best door t gangpad wurmen om dat te verkopen!) terugwisselen van plek wilde hij ook niet, hij stond. Onze held van de dag!
Na Matagalpa (gewandeld door die koffieplantages, s'avonds verkoelende regendruppels, 3 avonden achter-elkaar mexicaans gegeten, jumjum, en verdere reisplannen gemaakt) terug met zo'n zelfde bus naar Managua (maar nu met een zitplaatsje, pffieuw, stukken beter) en direct door/terug naar Granada. Nog een beetje rondneuzen in dit relaxte plaatsje hadden we best zin in en beviel goed!! Op de markt opzoek naar lunch en lachen met onze mini en de verkopers!
Ondertussen na lang wikken en wegen en vooral zoeken en regelen, onze tickets naar Cuba omgeboekt. In Nicaragua waren sommige dingen die we hadden bedacht te gaan doen, toch wat lastig om met baby te doen en voor Cuba hadden we inmiddels zo'n lang wensenlijstje, dat het logischer leek om daar wat langer te zijn!
Na Granada met een bus en daarna gammele boot naar Isla Ometepe (een eiland in een enorm binnenmeer van Nicaragua). Een uur over best ruig water later, eindelijk weer voet aan wal... Pffff.... Gelukkig!
Toen we besloten een rondje te gaan fietsen om een van de vulkanen van het eiland (heeft er 2), op zoek naar een fiets waarbij je niet te veel mountain-bike-style voorover zit, zodat Fiene op Bart z'n rug mee kon: check! Go! De start was een prima redelijk geasfalteerde weg, beetje heuvels: check! Maar die stopte vrij snel en werd onverhard met nog steeds die heuvels.... En had ik gezegd dat t ongeveer 33 graden was? Hihi.... Onwijs mooi, heel zwaar en een vrij hilarische dag. Ik denk dat wij een veel grotere atractie waren voor de mensen daar, dan het eiland voor ons! (En dat was echt prachtig hoor!) Veel gelach, geroep naar ons en naar elkaar om toch vooral even te komen kijken naar die mafkezen die fietsen met een baby op hun rug (zo hebben wij het in ieder geval geinterpreteerd). Allemaal geaai en gezwaai naar Fiene, maar echt heel tof! Alhoewel onze billen daar halverwege de tocht anders over dachten.... Auwwwie.... De 35 km hebben we dan ook deel gefietst een deels gelopen!
Nog wat dagjes op t strand geslenterd en niks gedaan daar. Ook wel gek om te ervaren dat je in het ene land reisplannen voor het volgende land maakt: moeten we niet gewoon genieten van waar we zijn? Alle gave dingen hier doen die we kunnen doen? Maar het was te heet om de vulkaan (een stukje) te beklimmen (de hele klim zou 8 uur duren), de apen hadden we al vaak gezien (andere wandeling) en niet zonnig genoeg om in de koudwaterbron te gaan zwemmen (ja echt, ondanks de hitte... Lekker tegenstrijdig toch, van ons? Hihi... We know...) Zo voelde het dus ook, tegenstrijdig! Hoe kunnen we dat nou denken terwijl we op een onwijs relaxt en mooi eiland zijn? Dat voelt wel een beetje als-een-stel-verwende-nesten, en zo willen we niet zijn... Maar we zijn nu eenmaal verwend, omdat we zo lang op reis mogen zijn! Pfffff..... Een paar dagen niks doen en reisplannen maken dus, daar moesten we echt even aan wennen en eerlijk is eerlijk, het kostte ons dus ook echt moeite om ons daar aan over te geven! Daarbij komt dat reisplannen maken voor Cuba nog niet heel gemakkelijk is, omdat het land nagenoeg zonder internet functioneert en wij uiteraard nagenoeg niet meer zonder kunnen! Alles wat we normaal 'ff opzoeken' bleef nu onbekend. Een binnenlandse vlucht boeken is ons niet gelukt (en trouwens; ook IN Cuba is dit ondanks meerdere pogingen niet geslaagd! Haha... )
Op het eiland heerlijk een paar avonden gegeten bij mensen die met veel zorg en liefde eten voor Fiene maakten (sin salt por favor) en waar ze zelfs een avondje lekker in de hangmat sliep terwijl wij rustig konden eten. Uiteraard door hen liefdevol toegedekt met een dekentje. Warm!!! Maar noodzakelijk volgens hen... Haha, oke dan maar! Het is ook wel logisch in de tropen met zo'n ander klimaat, maar als wij de temperatuur net weer normaal vinden, hebben alle kinderen hier mutsen op! Dus toen we terug wilden lopen naar het hotel en ik de deken van Fiene afsloeg om haar op te tillen, moest ik de deken ook maar meenemen en de volgende dag terug brengen. Stel je voor dat ze kou zou vatten bij 20-25 graden. Hihi..... Hoe lief!
Toen met een zo-gaan-we-ongeveer-door Cuba-reizen-plan op zak naar de laatste stop in Nicaragua: San Juan del Sur: oftewel San Juan aan de zee. Verder zijn er namelijk nog een stuk of wat andere San Juan's in Nica... Chill middagje aan t strand, biertje bij de ondergaande zon en Fiene die mee mocht snoepen van het ijsje van een heeuuull schattig jochie van een jaar of 8 die duidelijk op slag fan d'r was. Smiling face with heart-shaped eyes hmmmm.....
En toen zaten we, na een busrit naar Costa Rica terug en een vlucht vanaf daar in Havana!!!! Wauw!!!! Wat een briljante stad, onbeschrijfelijk. Wij zijn fan! En dat is inmiddels al weer twee weken geleden.....
Bart herinnerd me nu hier op eraan; Die busrit naar Costa Rica was ook een goed dieptepunt: waar we tot dan toe probeerde te zorgen dat de reistijd per dag in uiterste gevallen max 8 uur maar liever nog max 5-6 uur was, (en altijd met een paar dagen rust tussen deze 'reisdagen') duurde deze rit, in plaats van de geplande 6 uur, 10 uur!! Tsja, en toen was het drinken op en alle koekies voor ons vreetzakje ook, was de Ipad leeg (onze lifesaver bij lange ritjes, want proberen te leren lopen en een hele dag is de bus zitten, lijkt ons ook niet de leukste combi) en was het inmiddels al lang tijd voor avondeten.... Shiitttt.... Aaarrrggghhh, dat was niet leuk voor Fiene en erg vermoeiend voor ons alle drie daarmee! Maar ja, zo gaan die dingen toch echt. En in het hotel in San Jose terug bleken ze gelukkig goed op onze buggy en autostoel te hebben gepast, waarna ze in het restaurant (lekker makkelijk, gewoon eentje waar we al eerder een keer lekker aten) Fiene direct herkenden van de ruim twee weken daarvoor en zo werd ze met veel gelach en knuffels begroet en mee de keuken in genomen. Heerlijk aan het einde van zo'n dag! Dat kan veel goedmaken.
We zijn inmiddels van west naar oost door Cuba gereisd en morgen rijden we vanuit Santiago de Cuba weer richting west (dat wilde we dus vliegen, want het is een p*kke-eind, maar zoals ik zei: Cuba........). Hopelijk komen we dan aan het eind van de dag aan in ons all-inclusive-resort-aan-de-zee! We zullen het gaan ervaren.
Over hoe Cuba is geweest zal ik volgende week wat proberen te schrijven, want dit is al veels-te-lang geworden. Het is weer even klaar nu, jullie zijn van ons af (als je het lezen tot hier uberhaupt hebt gered.. Hihi)
Dikke kussen
Ps: we missen Nederland niet, maar jullie wel! We denken vaak aan iedereen, hebben het over jullie en hoe het met jullie gaat. Al die lieve babietjes die geboren worden, bijna geboren worden, jarig-zijn-geweest-en-nu dreumesjes-zijn, trouwfeesten die worden gepland en binnenkort en volgend jaar worden gevierd, nieuwe huizen en alles meer. We lezen dus met veel plezier jullie reacties en ook de whats-appjes!!
-
02 Augustus 2015 - 23:30
Sadie:
Fijn om weer wat van jullie te horen! En dat het reizen met zo'n mini niet altijd over rozen gaat is logisch, maar volgens mij brengen jullie het er erg goed vanaf! Ben benieuwd naar Cuba! Xxx -
03 Augustus 2015 - 00:31
Goia:
Heerlijk om te lezen weer! Ik ben nu ook wel erg benieuwd naar jullie afgelopen 2 weken in Cuba en vraag me af hoe wij toen die binnenlandse vlucht hebben gedaan. Het was een vliegtuigje dat met ducktape aan elkaar zat, dus misschien moet je het ook wel niet willen -
03 Augustus 2015 - 08:40
Jolanda, Frank , Pim En Coen:
Geweldig wat jullie allemaal meemaken. Fijn om te lezen hoe het met jullie gaat. Jullie vermaken jullie prima zie ik.
Veel plezier verder en GENIET!
-
03 Augustus 2015 - 11:50
Marleen:
Wat een heerlijk verhaal weer! En wat stoer om met jullie mini gewoon alles lekker wel te doen! Wij hebben ondertussen al bedacht dat misschien zelfs Curaçao met een kleintje van een paar maanden al wat te veel gedoe is, laat staan zo'n trip.. Maar hoe fantastisch om het toch te doen! Geniet van jullie all-inclusive daagjes, ik ben benieuwd naar het volgende verhaal! -
04 Augustus 2015 - 17:56
Nikki:
Wat een leuk én eerlijk verhaal! Prachtige avonturen die jullie aan gaan & zo te lezen bezorgen jullie de locals nog altijd veel pret :-) Toch een facebookaccount voor Fiene met al haar vriendschappen ;) Volgens mij zitten jullie nu (wederom) in Paradise! Have fun, veel liefs! -
04 Augustus 2015 - 21:18
Lidi:
Heb super genoten van alle verhalen! Het enthousiasme en het beschrijvend vertellen van alle avonturen is héél voelbaar:)en echt heerlijk om te lezen.
De foto's maken het compleet.
Nu even lekker uitrusten en gaan genieten van de vakantie in het reizen....
Hele dikke knuffel voor jullie alle drie, liefs XX
-
07 Augustus 2015 - 19:23
Lennart & Ilse:
Hallo hallo! Wat een topervaring! Veel plezier en geniet ervan. Leuk om te lezen!! -
07 Augustus 2015 - 22:21
Anne-Fleur:
zo cool dat jullie het allemaal gewoon lekker doen! Geniet van elkaar en deze prachtige tijd! X -
08 Augustus 2015 - 08:18
Judith:
Super leuk om te lezen weer! Heel gaaf wat jullie allemaal meemaken :) Veel plezier nog! x -
08 Augustus 2015 - 08:54
Hilde:
Ha Marja en Bart,
Wat een toffe reis zijn jullie aan het maken!
Groeten Hilde en Stefan -
08 Augustus 2015 - 11:47
Karlijn:
Hai,
Klinkt heerlijk, behalve die busritten dan. Pfff dat lijkt me heftig! Alvast een fijne verjaardag gewenst voor fiene! Veel plezier nog!
Kus
Peter, karlijn en Freek -
13 Augustus 2015 - 23:12
Eveline En Sander:
Heerlijke verhalen weer, het klinkt echt fantastisch en ik heb nog steeds bewondering dat jullie dit durven met Fiene. Fijn dat het zo goed gaat.
Marja: gefeliciteerd met je verjaardag, geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
